دنیزلی، مهدو ی کیا و زاید یک برد بین المللی برای قرمزها-استقلال زیر پای زاید

هفتاد و چهارمین شهرآورد پایتخت عصر ۵ شنبه در ورزشگاه آزادی با داوری علیرضا فغانی در حضور نزدیک به هفتاد هزار تماشاگر برگزار شد. استقلال تهران در حالی که خود رادر آستانه فتح پنجمین شهرآورد پایتخت می دید، در ده دقیقه پایانی باکولاک دنیزلی- زاید تن به باختی تاریخی داد. در بازی ۵ شنبه ابتدا روی شاهکار علی کریمی، میلاد میداوودی گل نخست آب یها را درنیمه اول به ثمر رساند تا مظلومی این نیمه را با برتری نسبت به رقیب ترکش به رختکن برود. در ابتدای نیمه دوم فریدون زندی با یک ضربه مهار نشدنی گل دوم استقلال را به ثمر رساند تا هواداران پرسپولیس رفته رفته ورزشگاه را ترک کنند. در شرایطی که همگان کار را برای پرسپولیس و دنیزلی تمام شده میدانستند، این مربی با سابقه ترک با به میدان فرستادن مهدوی کیا، بادامکی و زاید دست به تغییرات اساسی در ترکیب قرمزها زد. تعویض هایی که تا سالها از خاطر هواداران پرسپولیس پاک نخواهد شد. زاید در نخستین شهرآوردی که به میدان رفت با شاهکاری ماندگار در کمتر از ده دقیقه هت تریک کرد تا نام او در تاریخ داربی ها ثبت شود. نتیجه شهرآورد هفتادو چهارم پایتخت درحالی با برتری سه بر دو به سود پرسپولیس رقم خورد که این بازی بستن حوادث عجیب و به نوعی باورنکردنی بود. شاید به ذهن هیچ کس خطور نمی کرد که پس از برتری دو بر صفر استقلال و ده نفره شدن پرسپولیس در دقایق پایانی بازی، به یک باره ورق برگردد و آبی پوشان ضمن از دست دادن برتری خود متحمل شکستی تلخ شوند. این نتیجه بیش از هر چیز حاصل تفکرات مربیان دو تیم بود. مصطفی دنیزلی که یک مربی کاملاً حرفه ای با سابقه هدایت تیم های مطرحی نظیر گالاتسرای و فنرباچه در جام باشگاه های اروپا را در کارنامه دارد، در این دیدار درسی بزرگ به فوتبال ایران داد. درست زمانی که بازیکنان استقلال بازی را پایان یافته می پنداشتند و بدون انگیزه و مغرورانه تنها در زمین قدم می زدند، دنیزلی دست به کار شد و با سه تعویض رویایی و فرستادن مهدوی کیا، بادامکی و زاید نبض بازی رادر دست گرفت و با استفاده از نقاط ضعف فراوان استقلال در خط دفاع از یک باخت حتمی یک برد رویایی ساخت. اولین گل پرسپولیس با فرار ایمون زاید در قلب خط دفاع استقلال رقم خورد. ایستادن مدافعان استقلال روی یک خط و اشتباه فاحش آن ها در آفساید گیری باعث شد توپ در فضای پشت دفاع استقلال و در شرایطی ایده آل به مهاجم لیبیایی سرخ پوشان برسد و این بازیکن با یک ضربه فنی وحساب شده توپ را به قعر دروازه سیدمهدی رحمتی که خروجی نصفه و نیمه داشت، فرستاد. تردید و دو دلی رحمتی در خروج ازدروازه بدون شک یکی از بزرگترین نقاط ضعف مرد شماره یک تیم ملی فوتبال ایران است. رحمتی بارها در دیدارهای باشگاهی و ملی ودرست زمانی که باید با خروج به موقع خود از دروازه زاویه را برای مهاجم حریف تنگ کند از این کار صرف نظر کرده و در چهارچوب دروازه انتظار ضربه بازیکن صاحب توپ و موقعیت را می کشد. این ضعف حتی در زمان ارسال توپ از جناحین به روی دروازه نیز درعملکرد رحمتی به خوبی نمایان است و دقیقاً گل تساوی پرسپولیس در شرایطی به ثمر رسید که زاید روی ارسال بی نقص مهدوی کیا ودرحالی که مدافعان استقلال تنها نظاره گر وی بودند بدون این که رحمتی با خروج خود برای وی مشکلی ایجاد کند با یک ضربه سر آرام راحت ترین کار ممکن را انجام داد. کادر فنی استقلال به ویژه ترابپور مربی دروازه بان های این تیم که بارها در طول فصل شاهد گشوده شدن دروازه پسران آبی روی اشتباهات رحمتی بودند، بدون اینکه چاره ای برای این مشکل سنگربان ملی پوش خود بیاندیشند؛همواره چشم های خود را بر روی عملکرد نه چندان مطلوب رحمتی بسته و انتقاداتی را که از نحوه بازی وی می شد، غیرکارشناسی عنوان می کردند. معضلات دیگری که در این بازی بلای جان آبی پوشان شد، خستگی، غرور و بی تفاوتی بازیکنان استقلال در دقایق پایانی بود. هنگامی که اولادی با دریافت کارت قرمز مستقیم از بازی اخراج شد، استقلالی ها پیروزی خود را قطعی دانستند و در دقایق باقی مانده اصطلاحاً بازی را وا دادند. شاگردان مظلومی که چهار روز پیش از شهرآورد در تبریز و مقابل تراکتورسازی دیداری سنگین و حساس رابرگزار کرده بودند، در فاصله کمی خود را برای تقابل با پرسپولیس آماده ساختند و خستگی در دقایق پایانی داربی را شاید بتوان یکی ازمهم ترین دلایل شکست ناباورانه استقلال به حساب آورد. غافلگیر شدن استقلال در دقایق پایانی مساله تازه ای نیست و با نگاهی اجمالی به دیدارهای این تیم مقابل مس کرمان، فجرسپاسی شیراز و حتی فولاد اهواز، می توان آسیب پذیری دفاع آبی پوشان را در دقایق پایانی به عنوان وجه مشترک دیدارهای اخیر استقلال دانست. استقلال در پنج دقیقه پایانی این دیدارها دروازه خود را به روی حریفان گشوده دید و تکرار این تراژدی در بازی مقابل پرسپولیس، مهر تاییدی بر افت بدنی شاگردان مظلومی در دقایق پایانی بود. استقلال که چندی دیگر باید درمسابقات جام باشگاه های آسیا و همچنین دیدار نهایی جام حذفی به مصاف حریفان خود برود، در صورتی که این ضعف خود را مرتفع نسازد بی تردید با مشکلات زیادی روبرو خواهد شد. فوتبال بازی لحظه هاست و تیمی در آن موفق است که بتواند از فرصت های خود به بهترین شکل ممکن استفاده کند. مشکل دیگری که گریبانگیر صدرنشین لیگ برتر در بازی پنج شنبه شب شد به مسایل روحی حاکم بر فضای فوتبال ایران مربوط می شود. هنگامی که پرسپولیس در یک غافلگیری موفق به فتح دروازه استقلال شد، انگیزه بازیکنان سرخ پوش برای رسیدن به گل های بعدی دو چندان شد و حتی هواداران این تیم که در حال ترک ورزشگاه بودند به سکوها بازگشتند تا امیدوارانه چشم به دقایق واپسین شهرآورد بدوزند. شاگردان دنیزلی با تعصب و جنگندگی مثال زدنی بی محابا به دروازه رقیب دیرینه خود یورش بردند و خالق صحنه هایی شدند که شاید تا سال ها در اذهان علاقه مندان به فوتبال باقی بماند. در آن سوی میدان آبی ها که انتظار هجوم پرسپولیس ده نفره در دقایق پایانی روی دروازه خود را نداشتند، پس از دریافت گل دوم و تساوی بخش شاگردان دنیزلی در شوک از دست رفتن برتری خود دست به یک بازی احساسی و بی منطق زدند و در زمانی که با توجه به جریان بازی حتی کسب یک تساوی برای استقلال ارزش زیادی داشت، بدون داشتن یک برنامه منسجم به حملات پراکنده روی دروازه حریف روی آ وردند. نتیجه این فعل وانفعالات به سود سرخپوشان رقم خورد و در دقیقه نخست از وقت های تلف شده، زاید بازی رویایی اش را با گلی زیبا و کاملاً حرفه ایتکمیل کرد تا آب سردی بر پیکر بازیکنان استقلال ریخته شود. بهم ریختگی دفاع استقلال و اشتباه مدافعان در جایگیری و رها کردن مهاجم زهردار پرسپولیس از بازیکنانی مانند منتظری، عمران زاده و حسینی بسیار بعید بود و شاید سردرگمی و شوک وارد شده پس از دریافت گل های اول و دوم مزید بر علت شد تا مدافعان استقلال عملکردی ناشیانه داشته باشند. سه گل زاید و پرسپولیس در شرایطی به ثمر رسید که هیچ کس مزاحمت چندانی برای مهاجم لیبیایی قرمزها ایجاد نکرد و شاید این بازیکن ساده ترین گل های عمرش را در شهرآورد هفتاد و چهارم سرخابی به ثمر رساند. ضعف مفرط خط دفاعی استقلال در این دیدار کاملاً مشخص شد و باید گفت آبی ها بااین دفاع روزهای بسیار سختی را پیش رو خواهند داشت. شکست استقلال را می توان معلول دلایل زیادی دانست اما تردیدی نیست که غیبت چند مهره کلیدی و اثرگذار این تیم، بارزترین دلیل مغلوب شدن آبی پوشان در این شهرآورد بود. غیبت جباری، تیموریان، حیدری و ساموئل که هرکدام می توانستند با حضور خود به نوعی کمک حال مظلومی باشند در دقایق پایانی نمود بیشتری یافت و وقتی هافبک های استقلال که اتفاقاً تا دقیقه ۸۰ بازی خوبی را از خود به نمایش گذاشتند نتوانستند در ادامه این روند را حفظ کنند و میانه زمین کاملاً به تصرف هافبک های پابه توپ و بازیساز پرسپولیس درآمد، طبیعتاً فشار زیادی متوجه خط دفاع و دروازه بااستقلال شد و حاصل این فشار اشتباهات پیاپی مدافعان در دفع توپ و حتی جایگیری نا مناسب شد. شاید بهترین گزینه برای حفظ برتری استقلال، فرستادن امیرآبادی و عزیززاده به میدان بود تا این بازیکنان با خصوصیات دفاعی خود شکاف های فراوان میان مدافعان خسته تیمشان را پر کنند، اما زمانی که استقلال نیاز مبرمی به تعویض برای حفظ نتیجه بازی داشت، مظلومی از تغییر در ترکیب شاگردانش خودداری کرد و پس از پذیرفتن گل دوم از پرسپولیس در یک تعویض احساسی از ژرکوویچ بازی گرفت. این اتفاق در حالی افتاد که علی رغم ده نفره شدن پرسپولیس نبض بازی در دست شاگردان دنیزلی بود و با هر حمله پرسپولیس دفاع استقلال سردرگم و از هم پاشیده عمل می کرد. در چنین شرایطی شاید بازی گرفتن ازمهره هایی که خاصیت دفاعی داشتند معقول تر به نظر می رسید اما انگار غرور سرمربی استقلال نیز دست کمی از بازیکنان این تیم نداشت و مظلومی که خود را فاتح پنجمین داربی متوالی می دانست، نمی خواست واقع گرایانه به عملکرد بازیکنان دو تیم و جریان بازی نگاه کند. در مقابل دنیزلی با تفکرات حرفه ای خود به خوبی بازیکنانش را هدایت کرد و در شرایطی بسیار دشوار که شاید خوش بین ترین هوادار پرسپولیس نیز نمی توانست برتری تیمش را در پایان بازی تصور کند، دست به کاری بزرگ زد و بی گمان یکی از شگفتی های تاریخ دیدارهای سرخابی به دست این مربی ترک رقم خورد. فرستادن زاید به میدان که مهره ای ناشناخته برای کادر فنی و آنالیزورهای استقلال بود و قراردادن این بازیکن در فضای خالی بین مدافعان استقلال، برگ برنده دنیزلی در این دیدار بود. شاید دنیزلی از ابتدای پیوستن زاید به پرسپولیس حساب جداگانه ای روی این مهره باز کرده و با درک اهمیتی که پیروزی در داربی برای هواداران پرسپولیس دارد، او را برای این جدال حیثیتی در آب نمک خوابانده بود. مهاجم لیبیایی سرخپوشان در روزی که رونمایی شد و
در فرصت نسبتاً اندکی که داشت، همه معادلات را برهم زد و فرشته نجات پرسپولیس لقب گرفت. شهرآورد هفتاد و چهارم با همه فراز و فرود و کش و قوس هایی که داشت به پایان رسید اما ماحصل این دیدار درس بزرگی بود که دنیزلی و شاگردانش به فوتبال ایران دادند. درسی به نام جنگیدن تا آخرین لحظه برای پیروزی حتی درسخت ترین شرایط ممکن.